Mówienie o własnych planach, najbardziej śmieszy mnie w takie dni jak dzisiaj, kiedy uświadamiam sobie, że wystarczyło zaledwie kilka miesięcy aby moje życie zmieniło się o 180 stopni. Wbrew planom, wbrew przewidywaniom i wbrew rzeczywistości, która zdawała się pisać zupełnie inny scenariusz.
Od jakiegoś czasu prowadzę na sobie pewien eksperyment. Na Facebooku, dołączyłem do kilku grup zrzeszających ludzi prezentujących pseudonaukowe poglądy. I wiesz co? Okazało się, że antyszczepionkowcy mają rację!
Klasyk mawiał: "To, że jesteśmy w dupie, to jasne. Problem w tym, że zaczynamy się w niej urządzać.". Inny klasyk, uderzał z drugiej strony, twierdząc, że "Bez rozwoju jesteś w dupie.". I chociaż te, na pierwszy rzut oka, zabawne stwierdzenia, mogą nie być brane na poważnie, to trudno nie zastanawiać się, do jakiego momentu w rozwoju człowieka doszliśmy.
Niesamowite jest to uczucie, kiedy po bardzo długim czasie wracasz do czegoś, co od kilku lat było dużą częścią twojego życia. Lubię powroty. Ale lubię też zmiany. A powroty ze zmianami muszą oznaczać już wejście na zupełnie inny poziom.
Nie wiem dlaczego tu jesteś i co tobą kieruje. Przecież ostrzegałem. Zapewniam cię, że jest to tekst, którego nie chcesz przeczytać. Masz jeszcze szanse się wycofać.
Wszedłem w ten etap w życiu, w którym większość moich kumpli z którymi na co dzień spędzam najwięcej czasu, jest w poważnych i długoletnich związkach. Trzy, cztery, trzy i pół czy dwa lata związku to już czas, po którym jest się w stanie poznać drugą osobę na tyle dobrze, żeby powiedzieć z prawie stuprocentową pewnością czy nam ta osoba odpowiada czy nie. I jeżeli miałbym zapytać któregokolwiek z nich, co jest kluczem do dogadywania się ze swoją drugą połówką, na pewno nie byłoby to ciągłe stawianie na swoim.
Oglądanie seriali powoli staje się naszą dyscypliną narodową. W końcu doczekaliśmy czasów, w których serial kojarzy się w Polsce nie tylko z tasiemcami z Ameryki Południowej i wątpliwej jakości rodzimymi produkcjami, ciągnącymi się przez lata, ale również z wysokobudżetowymi opowieściami serwowanymi nam przez platformy streamingowe i największe stacje telewizyjne.
Takie pytanie nigdy nie powinno nawet paść, ale czy jesteś w stanie wybaczyć mi to, że cię zdradziłem? Jak będziesz mnie traktować, kiedy się o tym dowiesz?
Podróże w czasie póki co nie są możliwe, ale gdybym mógł stanąć przed wersją siebie z przed kilku lat, chętnie udzieliłbym sobie kilku istotnych porad. Istotnych teraz, bo dalej nie mam gwarancji, że "młodszy ja", chciałby ich wysłuchać.
Lubię ten moment ekscytacji, kiedy po godzinie spędzonej w samochodzie na zakorkowanych ulicach, w końcu dojeżdżam na dworzec i kupuję bilet. Potem pozostaje już tylko czekać na pociąg. A czas spędzony na peronie jak nic innego kojarzy mi się z czekaniem, zerkaniem na zegarek, i powtarzanym w głowie pytaniem: "Kiedy?".